Źródło: Materiały wykorzystano ze stron "Domowy Zwierzyniec" www.kazior5.com

Właściwe żywienie jest sprawą bardzo ważną, gdyż wszelkie nieprawidłowości odbijają się momentalnie na ich kondycji fizycznej, stanie sierści i zdrowiu. Musimy pamiętać, że pies jest zwierzęciem mięsożernym i mięso powinno stanowić podstawę w jego pożywieniu. Może to być surowe lub gotowane mięso wołowe, chuda, gotowana baranina (bardzo wskazana dla alergików), surowa i gotowana konina. Koninę powinno się podawać na przemian z innymi rodzajami mięsa. W żadnym razie nie należy karmić psa samą koniną.

Bardzo wskazane jest podawanie gotowanego mięsa drobiowego, pozbawionego tłustej skóry. Można również podawać chudą gotowaną wieprzowinę oraz podroby mięsne, które należy gotować i ze względu na niższą wartość odżywczą podawać tylko psom dorosłym. Cennym źródłem białka są morskie ryby, gotowane i oczyszczone z ości. Dzienna porcja ryb powinna być l,5–2 razy większa niż mięsa. Jeżeli podajemy rybę przez 7 dni pod rząd należy zrobić przerwę, gdyż większość dostępnych u nas gatunków ryb (np. mintaj czy morszczuk) posiada składniki przekształcające żelazo w nieprzyswajalną przez psa formę. Grozi to anemią. Najlepszym dodatkiem do mięsa jest dobrze rozgotowany ryż, kasza kukurydziana lub gryczana, mocno rozgotowane lub surowe, starte na drobnej tarce jarzyny.

Bardzo lubiany przez psy jest żółty ser, ale można go stosować jedynie jako przysmak czy nagrodę. Natomiast wysokowartościowym pożywieniem jest ser biały, najlepiej tłusty, ponieważ znajdują się w nim witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Szczenięta i młodzież powinny nawet trzy razy w tygodniu dostawać biały ser z surowym żółtkiem. Sukom szczennym, karmiącym, szczeniakom i młodzieży należy podawać preparaty wapniowe i witaminowe. Indywidualną dawkę wapna i witamin powinien ustalić prowadzący zwierzę lekarz weterynarii, sugerując się jego stanem zdrowia, wiekiem, wynikami badań i sposobem karmienia. Należy zwrócić uwagę, aby pies nie jadł jedzenia skwaśniałego, nieświeżego mięsa gotowanego oraz grubych, źle rozgotowanych kasz.

Częstotliwość karmienia:

  • - szczeniak w wieku 2 miesięcy – 4 razy dziennie

  • - szczeniak w wieku 3–5 miesięcy – 3 razy dziennie

  • - szczeniak w wieku 6–10 miesięcy – 2 razy dziennie

Od jedenastego miesiąca życia karmimy psa dwa razy dziennie. Obecnie w sprzedaży są bardzo dobre jakościowo, suche karmy, które w pełni pokrywają zapotrzebowanie psa na białko, wapno, witaminy i składniki mineralne, w zależności od jego wieku i stanu zdrowia. Karmy stanowią duże ułatwienie w pracy hodowców mających często kilka lub więcej psów, a zwierzętom zapewniają zdrowie i dobrą kondycję. Duże znaczenie ma także fakt, że te karmy można podawać raz i tylko w ciągu dnia uzupełniać po opróżnieniu miski. Znacznie ułatwia to karmienie i oszczędza nasz czas.

Uważa się, że w domowych warunkach bardzo trudno jest właściwie zbilansować pożywienie psa karmiąc go tradycyjną metodą. Dużo właściwiej i bezpieczniej jest podawać mu karmy komercjalne stosowne do wieku. Nie dochodzi wówczas tak często do szkodliwego przedawkowania witamin i mikroelementów. W okresie wzrostu można łatwo zaobserwować brak niektórych witamin i elementów, np.:

  • - jeżeli szczenię ogryza ściany, sztukaterię, je ziemię – brak wapna i innych składników mineralnych

  • - jeżeli zjada kał – brak witaminy B 12

  • - jeżeli liże ludzki pot, na przykład wkładki do butów – brak witamin z grupy B

  • - jeśli zbiera niedopałki – brak witaminy P

  • - jeśli sierść staje się sucha, matowa, pojawia się łzawienie oczu, mętnieją rogówki – brak witaminy A

  • - jeśli pojawia się ból tylnych lub przednich kończyn lub dochodzi do ich zniekształceń – brak witaminy D lub występują zaburzenia kostnienia.

 

Jeszcze kilka uwag dotyczących karmienia:

  • - jedzenie o temperaturze pokojowej lub nieco wyższej powinno być podawane w emaliowanej lub metalowej (ze stali nierdzewnej) misce, ustawionej na podwyższeniu. Psu jest tak wygodniej i jednocześnie nie uczy się jedzenia z podłogi, a co za tym idzie nie będzie w przyszłości zbierał śmieci z ziemi. Jedzenie ze stojaczka ma też wpływ na kręgosłup i zachowanie właściwej postawy;

  • - dzienna porcja pokarmu rozłożona na odpowiednią ilość posiłków (w zależności od wieku psa) powinna być podawana zawsze o tej samej porze;

  • - w czasie jedzenia nie należy odwracać uwagi psa od miski i drażnić się z nim;

  • - jeżeli nie chcemy, aby pies żebrał przy stole, nie karmy go nigdy podczas naszych, rodzinnych posiłków;

  • - miska z pokarmem powinna być dostępna przez pół godziny. Jeżeli w tym czasie pies nie zje całej porcji, wyrzućmy resztę lub umieśćmy w lodówce na potem i potraktujmy posiłek jako zjedzony;

  • - bezwzględnie nie wolno podawać psu potraw słonych, tłustych i ostro przyprawionych oraz resztek z naszego stołu. To co smakuje człowiekowi nie zawsze wolno jeść psu;

  • - nie należy karmić psa tuż przed spacerem, gdyż grozi to skrętem żołądka. Po jedzeniu pies powinien odpoczywać około 2 godziny;

  • - należy zapewnić stały dostęp do świeżej wody pitnej.